In dit boek worden een aantal facetten van Jungs leven en werk behandeld, die alle een pleidooi vormen, gericht aan de moderne, ‘verlichte’ mens, om open te staan voor de irrationele strevingen van zijn of haar onbewuste. Jung ging ons daarin voor toen hij zelf, tijdens een zware crisis in 1913-1918, een ‘ontmoeting’ had met de strevingen van zijn ziel. Die vonden hun neerslag in het Rode Boek.
Thema’s die uit deze crisis voortkwamen, worden beschreven in de hoofdstukken over het individuatieproces als een integratie van het irrationele in het rationele, over Jungs visie op het kwaad, en over zijn kijk op kunst als een overstijging van goed en kwaad.