Eliane:
‘Ik had een problematische band met mijn moeder. Altijd voelde ik afstand en afkeuring. Ik was niet het kind met wie ze kon pronken. Dat heeft een grote invloed op mijn jeugd gehad. Vaak wilde ik in die tijd dat ik niet geboren was.
Maar op dit moment ben ik haar ontzettend dankbaar dat ze mij het leven heeft gegeven. Ik had het vroeger nooit geloofd, maar gelukkiger dan ik nu ben kan ik niet meer worden. Ik ben geboren om de liefde van mijn leven te vinden en die heb ik God zij dank gevonden. Dank je, mama! Dank je! (Ook al vond jij hem de verkeerde keuze)’

Geen dag hetzelfde.
Om en om vertellen Wim en Eliane Jansen over hun zwervende leven samen. Twaalf keer verhuisd, van pleisterplaats naar pleisterplaats, om net als Etty Hillesum ‘een pleister op duizend wonden te willen zijn’. De avonturen als pastor/schrijver voor gewonde mensen, als leerkracht voor kwetsbare kinderen. Als open huis voor wie het nodig heeft.
Geen dag hetzelfde.
Maar ook een theologische zwerftocht. Een mystieke zwerftocht. De avonturen van een leven met God, in veel liefde en geluk, maar ook veel pijn, ziekte en dood. Het samen optrekken in het besef van de schoonheid en het mysterie van het aardse leven. De dankbaarheid.
Geen dag hetzelfde.
En over hun vurige liefde. De erotische avonturen van hun leven als minnaar en minnares tot in de ouderdom, het intense genieten als vader en moeder, opa en oma.
Geen dag hetzelfde.

Voor ik verdwijn
in dat verliefde licht
achter de heuveltop
kijk ik nog een keer om
en zie
het land waarin
wij zwierven en beminden,
hoe wonderschoon het was,
hoe zonbeschenen.