In tijden van krimp heeft de kerk de neiging om zich af te schermen van de buitenwereld of in een doe-modus schieten in de hoop de kerk te redden. Daartegenover biedt pionier-predikant Dick Wolters een fundamentele bezinning op de kerk en haar roeping, en zoekt naar een spreken dat enerzijds de eigen kracht van kerk-zijn aan het licht brengt en anderzijds het gesprek met de seculiere wereld bevordert. Wolters laat zich inspireren door de Amerikaanse theoloog Stanley Hauerwas en scherpt diens concept van ‘de kerk als contrastgemeenschap’ aan. Ook gaat hij in gesprek met enkele Nederlandse denkers. Hieruit komt een manier van denken tevoorschijn die heilzaam is voor de kerk in onze tijd.