Herman van Praag groeide op in een warm intellectueel milieu, maar maakte, als Jood, al vroeg kennis met de meest bestiale trekken van de menselijke natuur. Hij hield stand, studeerde na de oorlog in Leiden medicijnen en specialiseerde zich in de psychiatrie. Al in Leiden stond hij op de barricaden. In het Leids studenten Corps keerde hij zich tegen de apolitieke, naar binnen gekeerde, geborneerde sfeer die daar heerste en richtte, als tegenwicht, het dispuut Menno ter Braak op. Het werd een voedingsbodem voor wat ter Braak genoemd had “het vent-zijn”.