De cisterciënzer auteurs van de twaalfde eeuw gaven nauwkeurig aan waarnaar onze liefde kan uitgaan: naar onszelf, naar de naaste en naar God. Ze klasseerden alle verlangens en deugden nauwkeurig in overeenkomstige categorieën. Ze waren ook onuitputtelijk in het spreken over praktijken van ascese en devotie. Maar over het functioneren zelf van het liefdesproces bleven ze opmerkelijk zwijgzaam. Eén auteur doorbrak deze terughoudendheid: Aelred van Rievaulx