Flor Peeters (1909-1989) overleefde 40 maanden in het werk- en uithongeringskamp Sachsenhausen en maakte de Dodenmars mee, een wraakroepende helletocht in de apocalyptische laatste dagen van de oorlog. Na zijn thuiskomst schreef hij zijn ervaringen neer in een indringend, zelfgereconstrueerd dagboek. Het is meer dan een klassieke getuigenis van ontberingen, mishandelingen en vernederingen. Peeters, in 1941 gedeporteerd vanwege zijn radicaal antitotalitaire standpunten, documenteert het rauwe kampleven en fileert daarbij de verwerpelijke grondslag van de naziconcentratiekampen: een leven had er geen waarde behalve een economische.