De Amerikaanse trappistenmonnik Thomas Merton was een groot natuurliefhebber. Zijn dagboeken getuigen van zijn intense, spirituele natuurervaring die ten diepste voortkomt uit een mystieke verbondenheid met alle leven, en daarin met de Levensbron. Deze natuurmystiek leidde tot een steeds openlijker kritiek op de exploitatie van de schepping voor menselijk gewin. Zo groeide deze mystiek uit tot ecologische ethiek.
In dit boek worden de lyrische natuurbeschrijvingen uit de dagboeken en gedichten van Merton gepresenteerd. Maar ook wordt beschreven hoe hij deze ervaringen verbond met zijn monastieke spiritualiteit en uit welke bronnen hij daarbij putte.