« Hij legde zich erop toe om verborgen en naamloos te blijven », schreef eeuwen geleden een biograaf over een Chinese wijze die na zijn dood zeer beroemd zou worden, Lao Zi. Deze wijze staat niet alleen, hij behoort tot diegenen die op het gebied van religie en spiritualiteit liever niet met hun overtuigingen op de voorgrond treden en die behept schijnen met een altijd oproepbaar besef van niet-weten. Nu zijn deze 'wijzen' ook te vinden in het openbare leven, als dichter, politicus, zenmeester, theoloog. Openheid is hun hartswoord, dat zich uitdrukt in de scepsis over etiketten, in delingen, stelligheid, dogma's, beroep op algemeenheid of autoriteit. Openheid en scepsis: twee bewegingen uit een en dezelfde bron.