De vader van Camille Oostwegel schreef een dagboek in 1933 en 1934. Het is het dagboek van een puber. Ofschoon hij schrijft in 1933 en 1934 is nog veel herkenbaar. Het dagelijks naar de kerk gaan. Goede Vrijdag geen vlees eten. De zondagen, ook gevuld met mis en vesper.
Het puberale verlangen naar een vriendin is ontroerend evenals de verlegenheid om zo'n meisje aan te spreken. Ja. meisjes, avontuur met vrienden, uitgaan, dat is wat een puber wil en dat wil hij ook. Genieten van vakantie en de pest in hebben als die weer voorbij is. De lessen, de leraren, het komt allemaal voorbij met zijn commentaar. Het is een interessant tijdsbeeld van jongeren in de vroege vorige eeuw.