De kathedralenbouwers, geschreven door de beroemde mediëvist Georges Duby in een beeldende stijl, is een rijk cultuurhistorisch portret van een tijdperk en een indringend essay over de complexe relatie tussen kunst en maatschappij.
Duby beziet de ontwikkelingen in de middeleeuwse kunst in relatie tot de veranderde mentaliteit van de middeleeuwer. Hij voert zijn lezers langs Romaanse kloosters uit de tijd dat monniken het middelpunt van het culturele en geestelijke leven vormden, via de majestueuze kathedralen uit de gotiek, naar de profane veertiende-eeuwse paleizen.