Het leven en werk van Anil Ramdas (Paramaribo, 1958) laat zich lezen als een rusteloze reis van een schrijver op zoek naar een allesomvattend antwoord op vragen over beschaving, identiteit en afkomst. Een reis die vroegtijdig ten einde kwam met zijn zelfmoord in 2012.
De tragiek van zijn leven werd vaak gezocht in zijn thuisloosheid en de ontworteling die zo kenmerkend is voor het bestaan van de migrant. Amatmoekrim voegt hier een ander perspectief aan toe: in een tijd waarin populistische opvattingen verschuiven van de onderbuik naar het centrum van ons politiek denken, houdt Anil Ramdas de Nederlander een genadeloze spiegel voor. Wat zegt de manier waarop Ramdas werd gelezen en begrepen over Nederland zelf?