Vijftig jaar na het sluiten van de laatste kolenmijn in Limburg gaan schrijvers Daan Doesborgh en Olivier Willemsen op zoek naar de ziel van het diepe Zuiden van Nederland. Wat maakt de provincie zo eigen? Is het de taal, het veelzijdige landschap? En welke onuitwisbare sporen heeft het roemrijke mijnverleden getrokken nu het stof goed en wel is neergedaald?

Tineke Ceelen, directeur van de Stichting Vluchteling, vertelt haar bijzondere verhaal, het verhaal van een idealist en hulpverlener die nooit opgeeft.. Het verhaal van iemand die al vanaf haar vijfentwintigste de hele wereld over reist in de meest barre en turbulente omstandigheden.

Mariann Edgar Budde is bisschop van het Epicopaalse bisdom Washington. Dit boek van haar hand is een krachtig en inspirerend boek dat je uitdaagt om je angsten te trotseren en op te komen voor wat écht belangrijk is. Mariann Budde haalde wereldwijd de media door haar moedige confrontaties met president Trump en zijn beleid. Ze nam een standpunt in, zelfs toen het tegen de heersende politieke macht inging, en wees openlijk op de tekortkomingen van zijn leiderschap. Zij laat zien dat moed geen aangeboren talent is, maar een bewuste keuze die je elke dag opnieuw maakt.

Zomer 2025: Ontmoeting
• Jongeren ontmoeten elkaar in het klooster van Taizé
• Nikolaas Sintobin over de spiritualiteit van Ignatius van Loyola
• Schrijver en tv-presentator Wim Daniëls over de zusters in zijn Brabantse geboortedorp
• Kloostertuinen in de zomer: toevluchtsoorden van verstilling en verwondering

Damasus (ca. 305-384) was een van de meest actieve Romeinse bisschoppen van het vroege christendom. Hij hield zich naast theologie ook volop bezig met kunst, literatuur en politiek, en hij staat ook wel bekend als de eerste dichtende paus. Zijn poëzie had als doel om martelaarsgraven in kerken, catacomben en op begraafplaatsen te verfraaien en aantrekkelijk te maken voor pelgrimage of religieus toerisme. Daarnaast moesten zijn gedichten zijn eigen positie verstevigen in een hopeloos verdeelde gemeenschap van Romeinse christenen.

Verbijstering: dat er iets is – en niet niets… Vanuit deze oerverbazing schreef Wim Jansen (theoloog en dichter) de laatste maanden van zijn leven (hij overleed in 2025) dit ‘theologisch testament’. Hij verkent hierin zijn eigen ervaringen en de numineuze ervaringen van onder anderen Virginia Woolf, Godfried Bomans en Oek de Jong op verbijstering en verrukking. Hij noemt de liefde God in plaats van andersom, duidt de imperfectie van de aarde als perfect. Hij ziet schoonheid in lelijkheid en ervaart dat als opmaat tot het heilige, heeft het niet over God als aanname vooraf maar als poëziewoord achteraf.

Het moge duidelijk zijn dat het evangelie elke religieuze legitimatie van geweld afwijst. Integendeel: het evangelie wijdt christenen toe aan de vrede. In de verbondenheid tussen mensen is Gods genade te ervaren en ontstaat perspectief op leven en welzijn. Toegegeven, de politieke realiteit is vaak ingewikkeld, maar het perspectief op vrede mag in de zee van tegenstrijdige belangen niet ondergaan. Vanuit die realiteit klinkt namelijk de roep, ook aan kerken en christenen om hun vredesmissie actief op te nemen.

Praten over de dood is nog steeds een taboe. Sinds de introductie van de ‘euthanasiewet’ lijkt het taboe wel aan kracht te verliezen. Steeds meer mensen denken na over mogelijkheden om actief vorm te geven aan het eigen levenseinde, in plaats van dat einde lijdzaam (en vaak lijdend) af te wachten. Steeds meer mensen hebben er behoefte aan om over dit thema in gesprek te gaan.
Dit boek wil een hulpmiddel zijn bij dat gesprek. Daarom worden begrippen die voor levenseindevraagstukken belangrijk zijn, helder afgebakend en ingekaderd.

Ik zou wel eens willen weten, waarom is de Almachtige niet almachtig? Waarom is van de vier evangeliën het origineel op naam van Marcus het meest geloofwaardig?
Waarom moet ‘ten derde dage wederom opgestaan’ niet worden verstaan als drie dagen na Goede Vrijdag? Waarom komt de ziel van gelovigen ‘tegenwoordig’ na de dood van stonde af aan in de hemel (of hel)?
Antwoord op deze en veel meer vragen rond de in 2025 zeventienhonderd jaar oude christelijke belijdenis van Nicea komen aan de orde in dit boek van Edie Brouwer (* 1958) en monden uit in een nieuw, individueel Nicea: Nieuwcea.