Uitgangspunt voor de auteur, die reeds 35 jaar als geestelijk verzorger werkt in een psychiatrische inrichting, zijn afscheidswoorden die hij bij de vele uitvaarten heeft uitgesproken. Geen â'˜in memoriamâ'™, maar verhalen uit de Schrift en andere (religieuze) tradities gekoppeld aan â'˜geteisterde mensenâ'™. Hij noemt ze niet â'˜cliëntâ'™ of â'˜patiëntâ'™, maar hij benoemt dat wat hen allemaal kenmerkt: dat zij geteisterd zijn en lijden in extreme mate aan bijv. verwarring, ontgoocheling, broosheid, leegte of schaamte. En juist het extreme maakt hun gedrag anders of hinderlijk en leidt vaak tot onbegrip en uitsluiting. Dit boek wil juist deze mensen â'˜eer bewijzenâ'™.