Aan het eind van zijn leven stelde de kerkvader Augustinus (354-430) een bloemlezing samen van passages uit zowel het Oude als het Nieuwe Testament, waarin richtlijnen waren opgenomen voor een goed leven. Uit bekende en minder bekende Bijbelboeken haalde hij díé geboden en verboden, waardoor lezers niet alleen werden geconfronteerd met hun eigen onvolmaaktheid, maar ook werden aangespoord te streven naar perfectie: in het werk, in de levensordening, in de omgang met anderen en in de relatie tot God.