Marcus Aurelius, keizer van het Romeinse Rijk in de tweede eeuw na Christus, maakte persoonlijke aantekeningen waarin hij zichzelf aanspoorde tot het juiste handelen. Die legde hij vast in zijn 'Aansporingen'. Marcus ontleende de richtlijnen voor juist handelen aan de filosofie van de Stoa. Hij had ze geleerd van Epictetus, de grote stoïsche filosoof uit het begin van de tweede eeuw.
In dit boek legt Pierre Hadot uit dat de Aansporingen variaties zijn op de stoïsche leer van de drie disciplines van oordeel, begeerte en handelen. Daarom kan dit boek gelezen worden als een inleiding in de Aansporingen en de klassieke Stoa in het algemeen.