'Vaderspreuken' is de benaming voor een verzameling korte uitspraken en verhaaltjes met een anekdotisch karakter over de praktijk van het monnikenleven. Zij stammen grotendeels uit de vierde eeuw, de tijd waarin het christelijke monnikendom ontstond toen eenlingen, die zich hadden teruggetrokken in de woestijn om aan hun geestelijke vervolmaking te werken, zich verenigden in monastieke gemeenschappen. De vaderspreuken bevatten diepe spirituele wijsheid en vormen door hun eenvoud een goede inleiding in het contemplatieve leven.