Bij een val liep Lucie Verzandvoort een gebroken knie op en tijdelijke opname in een verzorgingshuis was noodzakelijk. Het gebonden zijn aan een rolstoel en de noodzaak van hulp viel Lucie, die kerngezond en vitaal is, niet gemakkelijk. Zelfstandig als ze is, wenst ze niet afhankelijk te zijn. Zij moest haar verpleegweken in geduld uitzitten en hield een dagboek bij, want in Huize Methusalem was genoeg te beleven. Lucie liet zich meevoeren op het dagelijks levensritme van bewoners en personeel, een gemêleerd gezelschap, zo blijkt. Was getuige van voorvallen die je relativerend als komisch zou kunnen bestempelen. Daarnaast zag ze om zich heen lichamelijk leed, aftakeling en schrijnende eenzaamheid.