Dit boek leest als een pleidooi voor het onbekende, het chaotische, het ongeordende. Het is een essayistisch lofdicht op de 'kunst van het verdwalen', die de lezer uitdaagt oude zekerheden los te laten. Dit pleidooi is tegendraads. Wat als we het onbekende niet tot vijand verklaren en durven te gaan staan in onzekerheid die ons omringt? Is een dergelijke houding niet veel vruchtbaarder in een maatschappij die alsmaar complexer en ondoorzichtiger wordt?
Anders dan misschien gedacht reikt de christelijke traditie in deze zoektocht verrassende en actuele perspectieven aan.