Wie al wat jaren voorbij de negentig is, denkt wel eens na over het levenseinde. Dat levert afwisselend gelukkige en weemoedige, pijnlijke en vredige overpeinzingen op. De auteur van deze bundel kleine gedichten - drieregelige haiku’s van respectievelijk vijf, zeven en vijf lettergrepen - publiceerde eerder onder de titel Zondagskind zijn memoires. Maar hij is er nog steeds in zijn kleine woning aan de rand van Amsterdam. Hij woont er alleen, maar is gelukkig met zijn familie, buren, vriendinnen en vrienden. Hen en anderen wil hij door dit boekje deelgenoot maken van zijn onderzoek naar de ouderdom: met zichzelf als enig studieobject.